KRISTIN ROSS – Ε.Κ.Χ. ΑΛΙΜΟΥΡΑ, ΙΩΑΝΝΙΝΑ
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ – ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΩΤΗ – ΤΣΑΜΑΔΟΥ
etica negra – san salvatore
etica negra
Μια χοροθεατρική performance για την κάθε μορφή εξουσίας που με το ένα χέρι σκορπά τη βία και με το άλλο χαϊδεύει στερεότυπα και προκαταλήψεις – βασισμένη στο κείμενο του Ραούλ Βανεγκέμ “Γράμμα στα παιδιά μου και στα παιδιά του κόσμου που έρχεται”.
Από την ομάδα Ανάμεσα στο φως και την σκιά
24 – 25 – 26 – 27 Ιουνίου
Προμαχώνας San Salvatore (Χανιά)
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ – ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΩΤΗ – Συνάδελφοι σε αργή κίνηση
Η Αρετή Μουσουλιώτη στο Σπίτι με τις Λεύκες ή Ζωή κρυμμένη μέσα στη ζωή* βάζει το κλειδί στην εξώπορτα, το γυρνάει και μας προσκαλεί να την ακολουθήσουμε σε μέρη παράξενα μα και στους δρόμους μιας Αθήνας, πόλης οικείας και ξένης ταυτόχρονα, σ΄ ένα σήμερα με ίχνη που πάνε πίσω ως τη δεκαετία του ογδόντα.
Πρόσωπα και αντικείμενα μας οδηγούν σ’ εφήμερες βόλτες με τις ανατροπές να καιροφυλακτούνε στην τελική στροφή.
Η περιπέτεια κρύβεται στις στιγμές, στα ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας, φτάνει να εστιάσουμε το βλέμμα μας σ’ αυτά και να ανακαλύψουμε την κρυφή τους σημασία.
Η πρόκληση συνίσταται στο να σταματήσουμε για λίγο τον χρόνο και ν’ αναλογιστούμε τι είναι για μας πολύτιμο στη ζωή.
Ποιο είναι το χρυσόμαλλο δέρας της ύπαρξής μας εν τέλει;
MARC TOMSIN
Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο αναρχικός σύντροφός μας, φίλος και αδελφός Marc Tomsin.
Γεννημένος στις 15 Ιουνίου 1950 στο Παρίσι, ο Μαρκ εργάστηκε (και συνταξιοδοτήθηκε) ως διορθωτής σε εφημερίδες, υπήρξε εκδότης στους μικρούς αλλά σημαντικούς εκδοτικούς οίκους Ludd (1985-1998) και Rue des Cascades (2007 μέχρι σήμερα), και διαχειριστής του ιστότοπου la voie du jaguar (https://lavoiedujaguar.net/).
Αλλά, πάνω από όλα, υπήρξε για μας η ζωντανή πηγή που μας σύνδεε με τους προγόνους μας: τους ισπανούς αναρχικούς του εμφύλιου πολέμου, τους καταστασιακούς και τους εξεγερμένους του Μάη του ’68 (όπου συμμετείχε και ο ίδιος). Κι ακόμα, τους ζαπατίστας, καθώς συνέβαλε από την αρχή στις επιτροπές αλληλεγγύης στη Γαλλία, πήρε μέρος στη Διηπειρωτική Συνάντηση (τον Ιούλιο 1996 στην Τσιάπας), και από τότε και μέχρι πρόσφατα ταξίδεψε και έζησε στις ζαπατιστικές κοινότητες πολλές φορές – αφού εκεί χτυπούσε η καρδιά του.
(Και είναι κρίμα που θα απουσιάζει ο Μαρκ από την υποδοχή τους στην Ευρώπη, καθώς ήταν από τους ελάχιστους ίσως Ευρωπαίους που κράτησαν ζωντανή την αλληλεγγύη στους ζαπατίστας όλα αυτά τα χρόνια, από το ξεκίνημα της εξέγερσης στην Τσιάπας και μέχρι σήμερα.)
Ο Μαρκ βρισκόταν στα Χανιά την τελευταία βδομάδα. Και πήρε μέρος στην ανακατάληψη της Rosa Nera, με την οποία είχε αναπτύξει δεσμούς εδώ και 10 περίπου χρόνια. Και συμμετείχε στη γιορτή της απελευθέρωσής της. Και φεύγοντας από τη γιορτή, ένα θανατηφόρο ατύχημα έβαλε τέλος στη ζωή του.
Θέλουμε να σκεφτόμαστε ότι έφυγε ευτυχισμένος, με την εικόνα της ελεύθερης Ρόζας στα μάτια του.
Ο Μαρκ θα ζει μέσα στις καρδιές μας
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ – ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΩΤΗ
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ – ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΩΤΗ
Μια συνέκδοση με την ομάδα “Καλειδοσκόπιο – εργαστήρι για τους δραπέτες του πραγματικού”, και με στόχο τα έσοδά του να ενισχύσουν το ταξίδι των ζαπατίστας στις γεωγραφίες μας
Η Αρετή Μουσουλιώτη στο Σπίτι με τις Λεύκες ή Ζωή κρυμμένη μέσα στη ζωή* βάζει το κλειδί στην εξώπορτα, το γυρνάει και μας προσκαλεί να την ακολουθήσουμε σε μέρη παράξενα μα και στους δρόμους μιας Αθήνας, πόλης οικείας και ξένης ταυτόχρονα, σ΄ ένα σήμερα με ίχνη που πάνε πίσω ως τη δεκαετία του ογδόντα.
Πρόσωπα και αντικείμενα μας οδηγούν σ’ εφήμερες βόλτες με τις ανατροπές να καιροφυλακτούνε στην τελική στροφή.
Η περιπέτεια κρύβεται στις στιγμές, στα ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας, φτάνει να εστιάσουμε το βλέμμα μας σ’ αυτά και να ανακαλύψουμε την κρυφή τους σημασία.
Η πρόκληση συνίσταται στο να σταματήσουμε για λίγο τον χρόνο και ν’ αναλογιστούμε τι είναι για μας πολύτιμο στη ζωή.
Ποιο είναι το χρυσόμαλλο δέρας της ύπαρξής μας εν τέλει;
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ
Μπορείτε να ακούσετε την εκπομπή “Η Ιστορία στο Κόκκινο” (Στο Κόκκινο 105,5), όπου συνομιλούν ο Σωκράτης Παπάζογλου και ο Λουκής Χασιώτης (από τις “εκδόσεις των ξένων”) με τον Κωστή Καρπόζηλο για την Παρισινή Κομμούνα του 1871 και την έκδοση του βιβλίου της Kristin Ross “Κοινοτική πολυτέλεια: Το πολιτικό φαντασιακό της Παρισινής Κομμούνας”, στους παρακάτω συνδέσμους:
και
ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
Πανδημίες του Κεφαλαίου
Είναι δύσκολο να γράψει κανείς ένα τέτοιο κείμενο. Στο σημερινό πλαίσιο, όπου ο κορωναϊός έχει καταστρέψει –ή απειλεί να το κάνει σύντομα– τις συνθήκες διαβίωσης πολλών από εμάς, το μόνο που θέλει κανείς είναι να βγει έξω και να πυρπολήσει τα πάντα, φορώντας μάσκα αν χρειαστεί. Του αξίζει. Εάν η οικονομία είναι ανώτερη από τη ζωή μας, είναι λογικό να αναβάλλουμε μέχρι την τελευταία στιγμή να λάβουμε μέτρα συγκράτησης του ιού, μέχρις ότου η πανδημία να είναι πλέον αναπόφευκτη. Αναμενόμενο είναι ότι, όταν η μετάδοση δεν μπορεί πλέον να σταματήσει και η παραγωγή και διανομή των αγαθών πρέπει να διαταραχθεί –κατά το ελάχιστο δυνατό–, εμείς θα είμαστε αυτοί που θα απολυθούν, αυτοί που θα αναγκαστούν να εργαστούν, να κλειστούν στις φυλακές και στα κέντρα κράτησης μεταναστών, αυτοί που θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της ασθένειας και της μόλυνσης των αγαπημένων τους ή του θανάτου από πείνα σε καραντίνα. Σε όλα αυτά προστίθενται οι εθνικές ζητωκραυγές και η έκκληση για εθνική ενότητα, η κοινωνική πειθάρχηση ως μάντρα των δημίων, οι έπαινοι για τον καλό πολίτη ο οποίος σκύβει το κεφάλι και σωπαίνει. Το μόνο που θέλεις σε τέτοιες στιγμές είναι να καούν τα πάντα.
Κάντε κλικ στο παρακάτω λινκ για να κατεβάσετε ολόκληρο το κείμενο:
ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ: ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
