Η ΚΟΛΕΚΤΙΒΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ 1936-1939

Η ΚΟΛΕΚΤΙΒΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ 1936-1939

COLECTIVIDADES_COVER.indd

 

Η κολεκτιβοποίηση κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου αποτελεί κορυφαία στιγμή της κοινωνικής επανάστασης στη χώρα και, ταυτόχρονα, το πλέον χαρακτηριστικό πείραμα εργατικής αυτοδιεύθυνσης, το κλασικό παράδειγμα αναρχοσυνδικαλιστικής οικονομικής οργάνωσης. Γι αυτό, άλλωστε, η εμπειρία της ισπανικής κολεκτιβοποίησης παραμένει μέχρι τις μέρες μας ένα από τα βασικά επιχειρήματα των αναρχικών ότι η αυτοδιαχείριση δεν αποτελεί ιδεοληψία, αλλά είναι εφικτή, εφαρμόσιμη και λειτουργική. Το ζήτημα, μάλιστα, αποκτά νέες διαστάσεις στις σημερινές συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού, ως πολιτική και κοινωνική απάντηση από τα κάτω. Με αυτήν την έννοια, η μελέτη αυτής της εμπειρίας και η κριτική προσέγγισή της αποτελεί μία αναγκαιότητα πιο επίκαιρη από ποτέ – και αυτός είναι ο λόγος που επιστρέφουμε ξανά σε αυτήν.

Το ανθολόγιο αποτελείται από τη μαρτυρία του Diego Abad de Santillan, βετεράνου της κολεκτιβοποίησης, και από τέσσερα άρθρα επαγγελματιών ιστορικών: των Antoni Castells Duran, Luis Garrido Gonzalez, Michael Seidman και Martha Ackelsberg. Οι συγγραφείς εξετάζουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η κολεκτιβοποίηση, τα εμπόδια που συνάντησε, τα επιτεύγματά της αλλά και τα προβλήματα και τις αντιφάσεις της.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ – ΤΕΥΧΟΣ 3

STEPPE_3_COVER.indd

 

Ο φασισμός δεν είναι κόμμα, δεν είναι πολιτική τάση, δεν είναι μια παραίσθηση βίας που θολώνει το κρύσταλλο της δημοκρατίας και χαμηλώνει τη λάμψη του διαφωτισμού. Είναι τα κόμματα, είναι η πολιτική, είναι η προϋπόθεση της δημοκρατίας στις κοινωνίες του διαφωτισμού. Είναι το δήθεν άκρο που βγαίνει από τα σπλάχνα του κτήνους.
Στο τεύχος αυτό παρουσιάζουμε κείμενα που πραγματεύονται όψεις της γενικής μας αντίληψης ότι οι φασιστικές αξίες (η περιφρόνηση στον αδύναμο, η υποταγή στον δυνατό και οι διάφορες εκφάνσεις των κοινωνικών αυτών παθολογιών):
– διαποτίζουν την καθημερινότητα της αστικής δημοκρατίας,
– είναι απαραίτητες για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την άλλη όψη της, την καπιταλιστική λεηλασία,
– στερεώνονται στην ευγονική πολιτική και την αντιμετώπιση του πληθυσμού ως “βιομάζας” – ως σωμάτων που είναι, παράγουν και αναπαράγουν εμπορεύματα, που μπορούν να εξοντωθούν, να διαμελισθούν, να διαιρεθούν, να ανακυκλωθούν, να τηλερυθμιστούν, να γίνουν αόρατα.

Περιεχόμενα

Φασισμός και καθημερινή ζωή: εισαγωγικό σχεδιάγραμμα
Δημήτρης Κωτσάκης, Σημειώσεις για τον φασισμό
Κώστας Δεσποινιάδης, Και πάλι για το παράγγελμα Wstawac
Χρήστος Φιλιππίδης, etat de siege – Εγχειρίδιο χρήσης του δημόσιου χώρου
Παναγιώτης Μπίκας, Φασισμός και κουλτούρα – ένα παράδειγμα απάντησης
Sava Devuric, Ο οργανωμένος φασισμός στη Σερβία – από τις απαρχές του ως σήμερα
Ξένια Καλαϊτζίδου, Οι τίγρεις της Βεγγάλης
Η ομορφιά μας χωρίς χαρτιά
Ιστορίες μεταναστών (πριν από την κρίση)
Biotech Watch, Gene Heil!… από τον πρώιμο βιοφασισμό προς ένα νέο γενετικό ολοκληρωτισμό
Ernie Larsen, Sherry Millner, Φασιστικοί αλγόριθμοι αμαζονιακού τύπου
friends of gongchao, Ενάντια στο φετίχ της αντιπροσώπευσης – ταξικοί αγώνες στην Κίνα
Νίκος Νικολαΐδης, Ο δρόμος προς τη δουλεία
Μαγικές εικόνες
Αντιφασιστική Πρωτοβουλία Γκύζη, Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης Ναζισμός και σεξουαλικότητα – το παράδειγμα των ομοφιλόφυλων και των ροζ σπιτιών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης
Για την Ελένη Μάνος