ΚΟΙΝΟΤΟΠΙΕΣ
Το έντυπο:
Το εξώφυλλο:
Category Archives: ΕΝΤΥΠΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Κείμενα για την εργασία και την κρίση
GRUPPE KRISIS, NORBERT TRENKLE, ANSELM JAPPE
Τα “Κείμενα για την εργασία και την κρίση”, ακολουθώντας το κοινό νήμα μιας διαυγούς κριτικής της αξίας, εξετάζουν τα δεινά και τα όρια του καπιταλισμού.
Το “Μανιφέστο ενάντια στην εργασία” της γερμανικής ομάδας Krisis προεικονίζει την παρούσα κρίση και περιγράφει εις βάθος τα δομικά αδιέξοδα της καπιταλιστικής κοινωνίας και των θεμελίων της.
Τα κείμενα του Norbert Trenkle “Κλυδωνισμοί στην παγκόσμια αγορά” και του Anselm Jappe “Πίστωση επί θανάτου” αναλύουν τις βαθύτερες αιτίες της σημερινής παγκόσμιας κρίσης -η οποία βρίσκεται ακόμη στην αρχή της- και προτείνουν μια ριζοσπαστική έξοδο.
Το βιβλίο:
2010_Keimena gia ergasia k krisi
Το εξώφυλλο:
2010_Keimena gia ergasia k krisi _cover
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΛΑΜΠΟΚΙΟΥ
Εξεγερμένος υποδιοικητής Μάρκος: Ιστορίες για τους ανθρώπους του καλαμποκιού
Στα βουνά μας συμβαίνουν πράγματα που μπορεί να σας φαίνονται απίστευτα. Γι αυτό σας τα διηγούμαι σαν να είναι παραμύθια.
Διότι μοιάζει απίστευτο ότι στα βουνά μας κατοικεί πραγματικά ένα σκαθάρι με την έπαρση περιπλανώμενου ιππότη, ότι υπάρχει μια ασυμβίβαστη πετρούλα που εκπαιδεύεται για να γίνει σύννεφο[…] ότι ο γέρο- Αντώνιο εμφανίζεται κάθε τόσο με ιστορίες και μύθους που του έχουν διηγηθεί οι πρωταρχικοί θεοί, αυτοί που γέννησαν τον κόσμο […] ότι τα παιδιά πιστεύουν και φέρονται λες και ο Σουπ είναι άλλο ένα παιδί που δεν έχει αφήσει αυτήν την περίεργη πιπίλα που βγάζει καπνό […] ότι τα παιδιά πιστεύουν και φέρονται λες και ο Σουπ είναι άλλο ένα παιδί που δεν αφήσει αυτήν την περίεργη πιπίλα που βγάζει καπνό […] ότι υπάρχει ένα κοριτσάκι που λέγεται “Δεκέμβρης” και που, όπως δείχνει και τ όνομα της, γεννήθηκε τον Νοέμβρη.
(από την ομιλία του υποδιοικητή Μάρκος στο Πρώτο Παγκόσμιο Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής, 2 Ιανουαρίου 2009)
Δεκαπέντε χρόνια μετά την εμφάνισή του την 1η Ιανουαρίου 1994, εικοσιπέντε χρόνια μετά την ίδρυσή του, ο EZLN εξακολουθεί να προχωράει ρωτώντας, να βαδίζει το δρόμο της αντίστασης στον καπιταλισμό δίχως να επιζητεί την εξουσία ούτε τη θέση της πρωτοπορίας, να οικοδομεί την αυτονομία των ιθαγενών κοινοτήτων, να έρχεται από κάτω και αριστερά: από το μέρος της καρδιάς.
Οι εικοσιπέντε Ιστορίες για τους ανθρώπους του καλαμποκιού είναι ένα δείγμα ποίησης της εξεγερμένης αξιοπρέπειας.
Τα έσοδα της έκδοσης αυτής θα διατεθούν για τη συνέχιση της λειτουργίας του οδοντοτεχνικού εργαστηρίου τού Καρακόλ 5 «Που μιλάει για όλους» του Ρομπέρτο Μπάριος, στη βόρεια ζώνη της Τσιάπας.
Το «εξεγερμένο οδοντοτεχνικό εργαστήριο Subteniente IMG Alvaro» (το οποίο πήρε το όνομά του από έναν αντάρτη που σκοτώθηκε στη μάχη του Οκοσίνγκο, τον Ιανουάριο του 1994) δημιουργήθηκε τον Δεκέμβριο του 2005, με πρωτοβουλία συντρόφων από την αθηναϊκή συλλογικότητα «Σπείρα αλληλεγγύης – Σπόρος αντίστασης» που συνέβαλαν και στην επιμόρφωση ντόπιων λειτουργών του. Η στήριξη της λειτουργίας του είναι μέρος της έμπρακτης αλληλεγγύης στον αγώνα των Ζαπατίστας.
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο:
RETORT – ΚΑΤΑΠΟΝΗΜΕΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
…”Το βιβλίο εστιάζει την προσοχή του κυρίως στο imperium των ΗΠΑ, τον ηγετικό του ρόλο στον στρατιωτικό νεοφιλελευθερισμό και τη θέση του στον κόσμο των φαινομένων. Η Ευρώπη ως ξεχωριστή οντότητα δεν εμφανίζεται πολύ στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Κι αυτό γιατί πιστεύουμε ότι η ιδέα της Ευρώπης ως διακριτού πολιτικού πεδίου ή μορφής –δήθεν αντιπολιτευτι κής στην αμερικανική «βαρβαρότητα», με ένα σχετικά θετικό πρόσημο στο πλαίσιο του κεφαλαίου και της νεωτερικότητας– είναι κατά ένα μεγάλο μέρος ψευδαίσθηση.
Στο βαθμό που η Αριστερά στην Ευρώπη υιοθετεί την εικόνα αυτοδικαίωσης της «διαφοράς», χωρίς να το θέλει υποθάλπει την ευρωπαϊκή κρατική συνενοχή με τα αμερικανικά αυτοκρατορικά στρατηγήματα. Και δεν είναι μόνον αυτό. Πιστεύουμε ότι η ψευδής αντιπολίτευση –εδώ, η αυτοεικόνα της ευρωπαϊκής εξαίρεσης– είναι καθοριστικό στοιχείο στη συσσώρευση φαινομένων του θεάματος. Ένας από τους κύριους τρόπους λειτουργίας του θεάματος, όπως συζητιέται στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου, είναι η ικανότητά του να παράγει παθητικότητα.“…
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο:
ΠΕΡΙ ΚΕΝΩΝ ΔΑΙΜΟΝΙΩΝ
Ομάδα Αυτομόρφωσης ενάντια στη Βιοτεχνολογία της Κυριαρχίας
Περί Κενών Δαιμονίων
Η Ομάδα Αυτομόρφωσης συγκροτήθηκε από συντρόφισσες και συντρόφους από τις συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης «ξενοδοχείο των ξένων», «παιδιά του σωλήνα» και «Terminal 119» και εργάστηκε από το φθινόπωρο του 2005 μέχρι την άνοιξη του 2006. Ανάγκη μας ήταν να εξετάσουμε και να κατανοήσουμε την ενότητα των βιοτεχνολογιών και τις εφαρμογές τους τόσο στον τομέα της αγροτικής παραγωγής όσο και στους τομείς της ιατρικής, των φαρμάκων, αλλά και της στρατιωτικής έρευνας. Πέρα από το προφανές (ότι πρόκειται δηλαδή για τις ίδιες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε όλους αυτούς τους τομείς), βλέπαμε μια κοινή, “επιστημονική” λογική να διέπει την έρευνα και τις εφαρμογές της βιοτεχνολογίας:
Τη λογική της υποτιθέμενης προόδου και βελτίωσης των ειδών, τη λογική της ποσοτικοποίησης, της θεώρησης των εμβίων όντων ως μηχανών, και συγχρόνως τη λογική του γρήγορου κέρδους ανεξαρτήτως της επιστημονικής επάρκειας.
Η εργασία της Ομάδας Αυτομόρφωσης δεν είχε προφανώς στόχο ακαδημαϊκό, ή απλώς θεωρητικό. Στόχος μας αντίθετα ήταν η ενίσχυση και ο εμπλουτισμός της πρακτικής μας, της πολιτικής μας παρέμβασης.
Στο βιβλίο περιλαμβάνονται τα κείμενα των εισηγήσεων στην Ομάδα Αυτομόρφωσης, επεξεργασμένα με βάση τις συζητήσεις που έγιναν:
– Δαρβίνος και δαρβινισμός
– Κοινωνικός δαρβινισμός και Κροπότκιν
– Σημειώσεις περί παλαιάς και νέας ευγονικής
– Για τις βιοτεχνολογικές πατέντες
– Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον γεωργικό τομέα
– Κοινωνική οικολογία,
καθώς και δύο Παραρτήματα: Το πρώτο περιέχει υλικά από την προετοιμασία της κινητοποίησης ενάντια στο Γ΄ Διεθνές Συνέδριο Βιοτεχνολογίας (Οκτώβριος 2006) και μια γενικότερη αναφορά στο βιοτεχνολογικό λόμπι και τις αντιστάσεις. Το δεύτερο είναι η μετάφραση μιας συζήτησης μεταξύ P. Virilio και S. Lotringer με τίτλο Η γενετική βόμβα.
Το έντυπο:
Το εξώφυλλο:
ΑΝΣΕΛΜ ΓΙΑΠΠΕ – TO ΤΕΛΟΣ THΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟΝ AΝΤΟΡΝΟ KAI ΤΟΝ ΝΤΕΜΠΟΡ
Αφομοιώθηκε λοιπόν ο Γκυ Ντεμπόρ, όπως πάντοτε φοβούνταν οι ορθόδοξοι οπαδοί του ή όπως εύχονταν εκείνοι που θεωρούσαν ότι είναι αδύνατο να ζήσει κανείς όλη του τη ζωή ενάντια στο «θέαμα»; Το σίγουρο είναι ότι δεν είναι πια «παράνομος» συγγραφέας, κάθε άλλο μάλιστα. Έχει γίνει όμως ένας συγγραφέας «σαν όλους τους άλλους», κλειδωμένος στο κάλπικο πάνθεον των «κλασικών μοντέρνων»; Συνεξετάζοντας τις απόψεις του Ντεμπόρ για τις καλλιτεχνικές πρωτοπορίες και το «τέλος της τέχνης» με αυτές του Τέοντορ Αντόρνο, ο Άνσελμ Γιάππε ξαναθέτει το ερώτημα.
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο:
CRITICAL ART ENSEMBLE – Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ
CRITICAL ART ENSEMBLE – η μηχανή της σάρκας
Η Critical Art Ensemble δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ το 1987 και είναι μία συλλογικότητα που εξερευνά τις σχέσεις μεταξύ τέχνης, τεχνολογίας, ριζοσπαστικού ακτιβισμού και κριτικής θεωρίας. Τα τελευταία χρόνια έχει στρέψει το ενδιαφέρον της στα προϊόντα, τις αναπαραστάσεις και την πολιτική που αφορούν στις βιοτεχνολογίες.
Η Μηχανή της σάρκας αναφέρεται στις σύγχρονες τεχνολογίες που στοχεύουν στην αναδιαμόρφωση του σώματος έτσι ώστε αυτό να προσαρμόζεται «στην εντεινόμενη ακαμψία των παν-καπιταλιστικών επιταγών και στο παθολογικό κοινωνικό περιβάλλον». «Η μηχανή της σάρκας είναι ένα αδρά χρηματοδοτούμενο δίκτυο επιστημονικών και ιατρικών ιδρυμάτων, με εξειδίκευση στη γενετική, τη μοριακή βιολογία, τη βιοχημεία, την ανθρώπινη αναπαραγωγή, τη νευρολογία, τη φαρμακολογία κ.λπ., τα οποία συμπράττουν με τις νομαδικές τεχνοκρατίες των τομέων της οπτικής καταγραφής του εσωτερικού του σώματος και της ανάπτυξης της χειρουργικής. Η μηχανή της σάρκας τέμνεται σε αρκετά σημεία με τα άλλα δύο μηχανικά συστήματα, την πολεμική και την οπτική μηχανή, διαθέτει όμως επίσης μιαν αυτόνομη σφαίρα δραστηριοτήτων και τους ιδιαίτερούς της τομείς. Έχει δύο βασικές αποστολές: πρώτον, την πλήρη εισβολή στη σάρκα μέσω των οπτικών και χαρτογραφικών τεχνολογιών (εγκαινιάζοντας ένα πρόγραμμα ολοκληρωτικού ελέγχου του σώματος), και, δεύτερον, την επέκταση των πολιτικών και οικονομικών συνόρων των σαρκικών προϊόντων και υπηρεσιών.»
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο:
ANDREA DORIA – Η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Andréa Doria – Η εξαιρετική περίπτωση μιας συνηθισμένης ιστορίας
Η Andréa Doria (n’Drea) συμμετείχε στη γαλλική ριζοσπαστική ομάδα Os Cangaceiros που έγιναν γνωστοί κυρίως για τους αγώνες τους ενάντια στις φυλακές. Το 1985 η n’Dréa μαθαίνει ότι έχει καρκίνο. Μετά από εγχείρηση, ακτίνες και χημειοθεραπεία χάνει πια κάθε ελπίδα ότι μπορεί να θεραπευτεί. Έτσι, όταν τον Οκτώβριο του 1990 της προτείνουν μια νέα πειραματική θεραπεία, πραγματοποιεί μια απόφαση που είχε πάρει από καιρό: να διακόψει τελείως με το νοσοκομειακό και ιατρικό περιβάλλον για να κρατήσει η ίδια την πρωτοβουλία του τέλους της ζωής της.
Η εξαιρετική περίπτωση μιας συνηθισμένης ιστορίας είναι μια βιωματική ριζοσπαστική κριτική στο ρόλο της ιατρικής (και της επιστήμης γενικότερα) στην εμπορευματική κοινωνία. Η n’Dréa πιστεύει στη δύναμη της αρρώστιας και στη μετατροπή της σε «σύμμαχο», κι επιλέγει να ρισκάρει προκειμένου να μην στερηθεί το νόημα της ζωής της αλλά και του θανάτου της. Ο αγώνας της χαρτογραφεί μια χώρα όπου ο θάνατος δεν έχει πια εξουσία.
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο: