ΡΑΟΥΛ ΒΑΝΕΓΚΕΜ, ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ
Ραούλ Βανεγκέμ
Γράμμα στα παιδιά μου και στα παιδιά του κόσμου που έρχεται
Αισθάνθηκα αυτή τη νέα πνοή που διεγείρει -όχι μόνο στα παιδιά και τα εγγόνια μου, αλλά και σε ολοένα και περισσότερους νέους ανθρώπους- τη θέληση να θέσουν τις βάσεις για πραγματικές ανθρώπινες αξίες (την αλληλεγγύη, τη δημιουργικότητα, τη γενναιοδωρία, τη γνώση, την επανεφεύρεση του έρωτα, τη συμμαχία με τη φύση, τη γιορτινή γοητεία της ζωής), σε ρήξη με τις πατριαρχικές αξίες (την ηγεμονία, τη θυσία, την εργασία, την ενοχή, τη δουλεία, την πελατειακή σχέση, τη συγκράτηση και απώθηση των συναισθημάτων), οι οποίες ουσιαστικά βασίζονται στην αρπακτικότητα, το χρήμα, την εξουσία και αυτόν τον διαχωρισμό από το είναι, απ όπου πηγάζουν ο φόβος, το μίσος και η περιφρόνηση του άλλου.
Στη σκιά των μέσων ενημέρωσης που την αγνοούν κατ επάγγελμα, μια ζωντανή κοινωνία οικοδομείται παράνομα κάτω από τη βαρβαρότητα και τα ερείπια του παλαιού κόσμου. Δεν είναι ανώφελο να δείξουμε με ποιο τρόπο εκδηλώνεται και πώς θα προχωρήσει.
Μετάφραση: Εύη Παπακωνσταντίνου
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο:
MASSIMO DE ANGELIS – ΚΟΙΝΑ, ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ
Massimo de Angelis – Κοινά, περιφράξεις και κρίσεις
Τα τρία κείμενα αυτής της συλλογής, που συνοδεύονται από έναν Πρόλογο και μια Εισαγωγή του συγγραφέα γραμμένα ειδικά για την ελληνική έκδοση, εμβαθύνουν σε τρεις διαφορετικές αλλά αλληλένδετες όψεις της κριτικής θεωρίας των κοινών και σε έναν κοινό προβληματισμό: πώς μπορούμε να μετασχηματίσουμε ριζικά τις κοινωνικές συνθήκες της ζωής μας.
Το πρώτο κείμενο, “Διαχωρίζοντας το πράττειν από την τετελεσμένη πράξη: Το κεφάλαιο και ο μόνιμος χαρακτήρας των περιφράξεων”, λαμβάνει ως αφετηρία του την αναγνώριση των “νέων περιφράξεων” ως βασικών στοιχείων της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής που εμφανίστηκε μετά την κρίση του κεϊνσιανισμού στα τέλη της δεκαετίας του 1970, και εξετάζει την “πρωταρχική συσσώρευση” ως μόνιμο χαρακτηριστικό στην ανάπτυξη του καπιταλισμού.
Το δεύτερο κείμενο, “Η παραγωγή των κοινών και η “έκρηξη” της μεσαίας τάξης”, εξετάζει τη συγκρότηση των εναλλακτικών κοινωνικών συστημάτων που βασίζονται στα κοινά, σε ένα περιβάλλον πολλαπλών κρίσεων. Επιχειρεί να απαντήσει σε ένα βασικό ερώτημα: πώς μπορούν να δημιουργηθούν εναλλακτικά εγχειρήματα δεδομένης της διαίρεσης της εργατικής τάξης, δεδομένης δηλαδή της “μεσαίας τάξης”.
Το τρίτο κείμενο, “Κοινά, κρίσεις και κεφάλαιο”, επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ κοινών και κεφαλαίου, που θεωρούνται εδώ δύο κοινωνικά συστήματα τα οποία μπορούν να εξελιχθούν σε κοινωνικές δυνάμεις, και στον ρόλο που μπορεί να έχει η αφομοίωση των κοινών στο πλαίσιο της παρούσας κρίσης.
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο:
Η εισήγηση του Μάσιμο Ντε Άντζελις στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ, στις 21/06/2013:
ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΑΝΤΙΒΙΩΣΗ
ΖΩΝΤΑΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ
Ο ΚΑΛΙΜΠΑΝ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΣΣΑ – ΕΛΑΙΑ
Ο ΚΑΛΙΜΠΑΝ ΚΑΙ Η ΜΑΓΙΣΣΑ – APERTUS
COMMUNISMOS 2.0
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ – ΤΕΥΧΟΣ 2
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ, ΤΕΥΧΟΣ 2, ΜΑΙΟΣ 2012
ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ‘Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ;
Το ερωτηματολόγιο
Silvia Federici, George Caffentzis: Κρίση είναι η καθημερινότητα που ζούμε
Anselm Jappe: Τα καλά και τα κακά νέα
Robert Kurz: Ο τρόμος της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης – πώς επιχειρείται να γίνει η Ελλάδα μια περίπτωση για παραδειγματισμό
Julio Broka: Το κράτος-μέγγενη, η υπερσυσσώρευση, ο φασισμός και οι καθημερινοί άνθρωποι
Sasha Lilley: Η τέταρτη παγκόσμια κρίση του καπιταλιστικού συστήματος
Ernie Larsen: State of emergency
Φώτης Τερζάκης: Η καπιταλιστική παράνοια μιας “ανάπτυξης” που δεν υπόσχεται πλέον τίποτα
Δημήτρης Κωτσάκης: Διάλογος για την κρίση και την άμεση δημοκρατία
clandestina: …και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί “για να ξεβρωμίσει ο τόπος”
Το τεύχος:
Το εξώφυλλο:
Ο ΙΧ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΑΡΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ
Ο ΙΧ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΑΡΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Αδιάφορος για τους αποκλεισμούς που επιβάλλει η ταχύτητα που χειρίζεται, ανυποψίαστος για τον χαρακτήρα της πανηγυρικής συμμετοχής του στην παρέλαση των αυτοκινήτων, ο οδηγός αδυνατεί να αποστασιοποιηθεί από τη μέθη της διαρκούς κίνησης και να αντικρίσει τα αποτελέσματα της κυριαρχίας του. Το ιδιωτικό αυτοκίνητο αισθητικοποιεί τη βία, την υπεροχή, την αρρενωπότητα, την απαξία στο πεδίο της καθημερινότητας.
Ο IX ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΑΡΤΗΡΙΕΣ ΤΟΥ εξετάζει την αδηφάγο φαντασμαγορία της αυτοκίνησης, τον πανικό της ταχύτητας, τα συσσωρευμένα φετίχ της κυκλοφορίας. Το αυτοκίνητο, εμπόρευμα-πρότυπο του εικοστού αιώνα και αντικείμενο ποικίλων επενδύσεων της ψυχικής οικονομίας, εξακολουθεί να δομεί την καπιταλιστική καθημερινότητα και να εκπαιδεύει σε μια πολεμική -και χαρακτηριστικά αρρενωπή- σχέση με τον χώρο και τον χρόνο.
Αυτές οι πυκνές, βιωματικές σημειώσεις υιοθετούν το βηματισμό της περιπλάνησης. Επανέρχονται από διαφορετικές οδούς σε ορισμένους κόμβους, και συχνά ανακαλούν άλλους πλανήτες που πέρασαν από εκεί. Έχουν στη γλώσσα τους τη μεταλλική γεύση άσκοπων καταστροφών.
Το βιβλίο:
Το εξώφυλλο του βιβλίου: