Η Ανοιχτή Συνέλευση Σπορά (στη Λάρισα) ξεκινάει έναν κύκλο αυτομόρφωσης με βάση το βιβλίο της Kristin Ross «Κοινοτική πολυτέλεια: Το πολιτικό φαντασιακό της Παρισινής Κομμούνας», την Τρίτη 9 Νοεμβρίου στις 21.00 στον κοινωνικό χώρο paratod@s.
“Η Ανοιχτή συνέλευση «σπορά» αποφάσισε να υλοποιήσει κύκλους αυτομόρφωσης ανοιχτούς σε όποια & όποιο θα ήθελαν να τους παρακολουθήσουν και να συμβάλλουν με την άποψη τους στην όλη διαδικασία.
Η απόφαση μας αυτή σχετίζεται πρώτα απ΄ όλα με την ανάγκη μας να κατανοούμε και να προσεγγίζουμε την ζοφερή πραγματικότητα της εποχής μας από τη σκοπιά αυτών που θέλουν να την αλλάξουν. Νιώθουμε πως οι καθημερινές μας αντιστάσεις, οι μικροί ή μεγαλύτεροι αγώνες μας πρέπει να συναντιούνται και να μπολιάζονται με τον πλούτο των ιδεών και των επαναστατικών κινημάτων που ενέπνευσαν και που άσχετα από την τελική τους έκβαση, έκαναν τη δική τους ξεχωριστή «έφοδο» στον ουρανό, στην προσπάθεια τους να οικοδομήσουν κοινωνίες ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης πάνω στη γη. Τέλος, θέλουμε και φιλοδοξούμε να αποτελέσουμε μέρος της αέναης διαδικασίας «ιδέες-πράξη» εκεί όπου οι ιδέες εμπνέουν την πράξη και η πράξη από τη μεριά της γεννάει καινούργιες ιδέες.
Με αφορμή τα 150 χρόνια από την κομμούνα του Παρισιού το 1871, επιλέξαμε να ξεκινήσουμε τον πρώτο κύκλο αυτομόρφωσης μελετώντας και συζητώντας συλλογικά το βιβλίο της Kristin Ross «Κοινοτική πολυτέλεια – Το πολιτικό φαντασιακό της παρισινής κομμούνας». Η μελέτη του συγκεκριμένου βιβλίου θα γίνει σε τρεις ενότητες – συναντήσεις και θα ολοκληρωθεί σε διάστημα περίπου 40-45 ημερών.
Η πρώτη συνάντηση έχει οριστεί για την Τρίτη 9 Νοέμβρη στις 21.00 στον κοινωνικό χώρο paratod@s και αφορά την Εισαγωγή και το πρώτο κεφαλαιο του βιβλίου, σελίδες 9 – 75.
Όσ@ θέλουν να συμμετέχουν στη διαδικασία αυτομόρφωσης και δεν διαθέτουν το βιβλίο, μπορούν να μας στείλουν προσωπικό μήνυμα και να το προμηθευτούν άμεσα. Τιμή διάθεσης 9 ευρώ.
Λίγα λόγια για την παρισινή κομμούνα και το βιβλίο της Kristin Ross
Την αυγή της 18ης του Μάρτη το Παρίσι ξεσηκώθηκε με το βροντερό σύνθημα “Ζήτω η Κομμούνα!”. Τι είναι η Κομμούνα, αυτή η Σφίγγα που τρομοκρατεί τα μυαλά των αστών;»: μ’ αυτήν την εισαγωγή περνάει ο Μαρξ στο τρίτο μέρος -και το σημαντικότερο- της ανάλυσής του για την Κομμούνα. Για τον Μαρξ, εκείνη η προλεταριακή επανάσταση των δύο μηνών έπαιξε το ρόλο του Οιδίποδα λύνοντας το αίνιγμα που κρύβει το μυστικό της τελικής μοίρας κάθε επανάστασης: το αίνιγμα της εξουσίας. Το πρωί της 18ης Μαρτίου 1871 ο λαός του Παρισιού αντιμετώπιζε το αμείλικτο ερώτημα: ποια εξουσία ταιριάζει στη σοσιαλιστική επανάσταση; Η απάντησή του δόθηκε την ίδια στιγμή και ήταν πεντακάθαρη: «Είναι η εξουσία που αρνείται τον εαυτό της». Έτσι γεννήθηκε η Κομμούνα. Η Κομμούνα ήταν η μεγάλη πρόκληση του 19ου αιώνα προς τα επαναστατικά κινήματα του 20ου αιώνα.
Το βιβλίο της Kristin Ross «Κοινοτική πολυτέλεια» δεν επιχειρεί τη χρονολογική παράθεση των συμβάντων της Παρισινής Κομμούνας, αλλά μια ανασύσταση της εξέγερσης ως ενός εργαστηρίου πολιτικών επινοήσεων, όπου οι διαδικασίες χειραφέτησης ήταν ορατές και απτές ως καθημερινές πρακτικές απλών ανθρώπων που δεν στόχευαν σε κάποια δογματική καθαρότητα. Μια ανασύσταση με βάση όσα είπαν και σκέφτηκαν οι κομμουνάροι για ό,τι έκαναν, ποιες λέξεις, ποιους όρους και ποιες εκφράσεις επινόησαν, δανείστηκαν, συζήτησαν ή απέρριψαν. Μια από αυτές τις εκφράσεις ήταν η “κοινοτική πολυτέλεια”, ένα πρίσμα μέσα από το οποίο μπορούν να διαθλαστούν και να μεγεθυνθούν μια σειρά από πρακτικές-κλειδιά της Κομμούνας: για νέες μορφές αλληλεγγύης και ανατροπής των κοινωνικών ιεραρχιών, για το πώς να ανθίσει η ομορφιά στους κοινούς χώρους, για το πώς η τέχνη είναι εγγενής σε κάθε όψη της καθημερινότητας, συμπεριλαμβανομένης της εργασίας, για την ισότητα στην αφθονία.
Η φαντασία της Κομμούνας, που προτιμούσε να λειτουργεί στην κλίμακα της αυτόνομης τοπικής μονάδας αλλά εντός ενός ορίζοντα διεθνιστικού, είχε την ικανότητα να συλλαμβάνει ως σύνολο τομείς του κοινωνικού σχηματισμού που η αστική τάξη επιμένει να κρατάει χωριστά – την πόλη και την ύπαιθρο, τη θεωρία και την πράξη, την πνευματική και τη χειρωνακτική εργασία: όλα αυτά που αφορούν και σήμερα όσες και όσους δοκιμάζουν να βρουν τους τόπους και τους τρόπους για να ζήσουν διαφορετικά”