Category Archives: ΕΝΤΥΠΑ

ΕΝΤΥΠΑ

Rosa Nera, Συναντήσεις στην αυλή

Leave a comment

Βγαίνουν βιβλία τον Αύγουστο; Μερικές φορές, ναι!

Πήραμε στα χέρια μας το καινούργιο μας βιβλίο “Συναντήσεις στην αυλή της Rosa Nera”, έναν συλλογικό τόμο αλληλεγγύης στην κατάληψη του “Μαύρου Ρόδου”, που άρχισε να γράφεται λίγο μετά την εκκένωσή της (τον Σεπτέμβριο 2020) και ολοκληρώθηκε λίγο πριν την ανακατάληψή της (τον Ιούνιο 2021).

Στον συλλογικό τόμο συμμετέχουν με κείμενά τους (και τους ευχαριστούμε από καρδιάς):
Ασπάλαθος, Αυτοοργανωμένη Ομάδα Παραδοσιακών Χορών της Rosa Nera, Γιάννης Βασιλάκης, Iain Boal & Joseph Matthews (Ομάδα Retort), Γαλάτεια & Μαρία, Δές-πολλες, εκδόσεις των ξένων κ.ά., Έμφυλες Αταξίες, John Holloway, Ηρώ, Tomás Ibañez, Incognita Sperans, Γεράσιμος Κακολύρης, George Katsiafikas, Γιώργος Κολέμπας, Παναγιώτης Κούστας, ΚΡαΧ (Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων), Οικογένεια μπλαζ, ΠΑΠ, Αλεξάνδρα Περιστεράκη, πικραλίδες, Σάμυ, Νίκος Σούζας, Στέκι Μεταναστών – Κοινωνικό Στέκι Χανίων, Συνέλευση Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας, Συνέλευση της Rosa Nera, Τσιριτσάντσουλες, Aritz Tutor Anton, Raoul Vaneigem, Yar Aman.

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Βαρδή Τσουρή, της Αλεξάνδρας Περιστεράκη και του Marc Tomsin.

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ, ΕΝΤΥΠΑ

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ – ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΩΤΗ – Συνάδελφοι σε αργή κίνηση

Leave a comment

Η Αρετή Μουσουλιώτη στο Σπίτι με τις Λεύκες ή Ζωή κρυμμένη μέσα στη ζωή* βάζει το κλειδί στην εξώπορτα, το γυρνάει και μας προσκαλεί να την ακολουθήσουμε σε μέρη παράξενα μα και στους δρόμους μιας Αθήνας, πόλης οικείας και ξένης ταυτόχρονα, σ΄ ένα σήμερα με ίχνη που πάνε πίσω ως τη δεκαετία του ογδόντα.

Πρόσωπα και αντικείμενα μας οδηγούν σ’ εφήμερες βόλτες με τις ανατροπές να καιροφυλακτούνε στην τελική στροφή.

Η περιπέτεια κρύβεται στις στιγμές, στα ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας, φτάνει να εστιάσουμε το βλέμμα μας σ’ αυτά και να ανακαλύψουμε την κρυφή τους σημασία.

Η πρόκληση συνίσταται στο να σταματήσουμε για λίγο τον χρόνο και ν’ αναλογιστούμε τι είναι για μας πολύτιμο στη ζωή.

Ποιο είναι το χρυσόμαλλο δέρας της ύπαρξής μας εν τέλει;

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ

ΕΝΤΥΠΑ

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ – ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΩΤΗ

Leave a comment

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΥΚΕΣ – ΑΡΕΤΗ ΜΟΥΣΟΥΛΙΩΤΗ

Μια συνέκδοση με την ομάδα “Καλειδοσκόπιο – εργαστήρι για τους δραπέτες του πραγματικού”, και με στόχο τα έσοδά του να ενισχύσουν το ταξίδι των ζαπατίστας στις γεωγραφίες μας

Η Αρετή Μουσουλιώτη στο Σπίτι με τις Λεύκες ή Ζωή κρυμμένη μέσα στη ζωή* βάζει το κλειδί στην εξώπορτα, το γυρνάει και μας προσκαλεί να την ακολουθήσουμε σε μέρη παράξενα μα και στους δρόμους μιας Αθήνας, πόλης οικείας και ξένης ταυτόχρονα, σ΄ ένα σήμερα με ίχνη που πάνε πίσω ως τη δεκαετία του ογδόντα.

Πρόσωπα και αντικείμενα μας οδηγούν σ’ εφήμερες βόλτες με τις ανατροπές να καιροφυλακτούνε στην τελική στροφή.

Η περιπέτεια κρύβεται στις στιγμές, στα ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας, φτάνει να εστιάσουμε το βλέμμα μας σ’ αυτά και να ανακαλύψουμε την κρυφή τους σημασία.

Η πρόκληση συνίσταται στο να σταματήσουμε για λίγο τον χρόνο και ν’ αναλογιστούμε τι είναι για μας πολύτιμο στη ζωή.

Ποιο είναι το χρυσόμαλλο δέρας της ύπαρξής μας εν τέλει;

ΕΝΤΥΠΑ

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Leave a comment

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ SILVIA FEDERICI ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΣ

Στο νέο της βιβλίο (Το κυνήγι των μαγισσών χθες και σήμερα, μετάφραση Λίας Γυιόκα, εκδόσεις των ξένων, 2019) η Silvia Federici επιστρέφει μετά το Ο Κάλιμπαν και η μάγισσα (εκδόσεις των ξένων, 2011) στο θέμα του κυνηγιού των μαγισσών και αναλύει περαιτέρω ορισμένες όψεις του, τη συνέχεια που παρουσιάζει με τη σημερινή παγκόσμια έξαρση της βίας κατά των γυναικών, καθώς και την επιστροφή του κυνηγιού των μαγισσών σε πολλά μέρη του σύγχρονου κόσμου (με χαρακτηριστικά παραδείγματα την Αφρική και την Ινδία).

Σελίδες 144, με Πρόλογο της συγγραφέα ειδικά για την ελληνική έκδοση.

Περιεχόμενα

Πρόλογος στην ελληνική έκδοση
Ευχαριστίες
Εισαγωγή

α’ μέρος

Επανεξετάζοντας τη συσσώρευση κεφαλαίου και το ευρωπαϊκό κυνήγι μαγισσών
1. Midsommervisen (Ωδή στο θέρος) Vielskervortland (Αγαπούμετηχώραμας)
2. Γιατί ξαναμιλάμε για το κυνήγι των μαγισσών;
3. Κυνήγι μαγισσών, περιφράξεις και η παρακμή των σχέσεων κοινοκτημοσύνης
4. Το κυνήγι μαγισσών και ο φόβος της δύναμης των γυναικών
5. Για τη σημασία του «κουτσομπολιού»

β’ μέρος

Νέες μορφές συσσώρευσης κεφαλαίου και το κυνήγι των μαγισσών στην εποχή μας
6. Παγκοσμιοποίηση, συσσώρευση κεφαλαίου και βία κατά των γυναικών: παγκόσμια και ιστορική προσέγγιση
7. Το κυνήγι των μαγισσών, η παγκοσμιοποίηση και η φεμινιστική αλληλεγγύη στη σημερινή Αφρική
Συμπέρασμα
Βιβλιογραφία

ΕΝΤΥΠΑ

ΜΙΚΡΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ – Χ. ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ, 2017

Leave a comment

 

Το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδοτεί τη λήξη μιας μακράς περιόδου ανοιχτών διακρατικών συγκρούσεων. Τα κράτη φαίνεται να χάνουν έκτοτε το μονοπώλιό τους στην κήρυξη του Εχθρού και, επομένως, στην κήρυξη του πολέμου. Σύμφωνα με τη στρατιωτική συζήτηση, πρόκειται για την αρχή μιας νέας φάσης άτακτων ή μικρών πολέμων και ασύμμετρων συγκρούσεων, όπου κάθε είδους μη κρατικές οντότητες διεκδικούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα στην κήρυξη του Εχθρού. Μέσα στο περιβάλλον αυτών των νέων προκλήσεων συγκροτείται και ο κλάδος της αντιεξέγερσης, ως ένα πλέγμα πολιτικοστρατιωτικών θεωριών και τακτικών, με αποστολή τη διαχείριση των ανορθόδοξων απειλών και του πολιτικού τους πλαισίου. Ένας κλάδος που σήμερα ασχολείται εντατικά και με το αστικό περιβάλλον, καθώς, από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και έπειτα, οι ασσύμετρες συγκρούσεις μετακομίζουν σταδιακά στις πόλεις. Λόγοι που σχετίζονται, μεταξύ άλλων, με την ιδιαίτερη μορφολογία τους, την πληθυσμιακή τους πυκνότητα, τις δυνατότητες κάλυψης και το ίδιο το φαινόμενο της παγκόσμιας αστικοποίησης καθιστούν τις πόλεις ένα προνομιακό πεδίο ασύμμετρων συγκρούσεων και ένα ειδικό, εντέλει, αντικείμενο στρατιωτικής έρευνας.

Εκκινώντας από τους συλλογισμούς ενός αμετανόητου υποστηρικτή της κρατικής κυριαρχίας, του Καρλ Σμιτ, και φτάνοντας στα σύγχρονα στρατιωτικά εγχειρίδια του αμερικανικού στρατού ―με αναδρομές στα έργα των Σουν Τζου, Κλάουζεβιτς και Τ. Ε. Λώρενς―, οι μικροί πόλεμοι σε μεγάλες πόλεις εξετάζουν κριτικά τη δραστική διεύρυνση του στρατιωτικού αντικειμένου, τη ραγδαία στρατιωτικοποίηση της λειτουργίας των πόλεων και την τρομακτική διάχυση των στρατιωτικών τεχνολογιών και θεωρήσεων στα πεδία της καθημερινότητας ― επιλέγοντας, ωστόσο, ως συνειδητή πολιτική αφετηρία την πλευρά της αντι-αντιεξέγερσης.

ΕΝΤΥΠΑ, ΚΕΙΜΕΝΑ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ. ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Leave a comment

από το βιβλίο του Δημήτρη Κωτσάκη H Δυναμική του Κοινού: Ταξικές Αντιθέσεις και Ηγεμονία στον Κοινωνικό Χώρο (εκδόσεις των ξένων 2016)

Εδώ στην Αμερική, δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ της οικονομικής τύχης και των ίδιων των ανθρώπων. Κανένας δεν είναι κάτι διαφορετικό από την περιουσία του, το εισόδημα, τη θέση του, τις ευκαιρίες του. Το οικονομικό του προσωπείο και ό, τι κρύβεται πίσω του συμπίπτουν στη συνείδηση των ανθρώπων, ακόμη και αυτού που το φέρει, ως την τελευταία του ρυτίδα. Ο καθένας αξίζει όσα κερδίζει, και ο καθένας κερδίζει όσα αξίζει. Μαθαίνει τι είναι ο ίδιος μέσα από τις αλλαγές της οικονομικής του ύπαρξης. Δεν γνωρίζει τον εαυτό του ως κάτι το διαφορετικό. Αν η υλιστική κριτική της κοινωνίας αντέτεινε άλλοτε τον ιδεαλισμό ότι δεν ορίζει η συνείδηση το είναι, αλλά το είναι τη συνείδηση, ότι η αλήθεια για την κοινωνία δεν βρίσκεται στις ιδεαλιστικές της παραστάσεις για τον εαυτό της, αλλά στην οικονομία, η σύγχρονη αυτοσυνείδηση έχει αποτινάξει στο μεταξύ αυτόν τον ιδεαλισμό. Οι σημερινοί άνθρωποι κρίνουν τον εαυτό τους σύμφωνα με την αγοραία τους αξία και μαθαίνουν τι είναι οι ίδιοι μέσα από την οικονομική τους κατάσταση στον καπιταλισμό.
Τ.W. Adorno – M.Horkheimer
Διαλεκτική του Διαφωτισμού: ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ
url92c092dea53689194eab53ff690e932dmonk-scribe-border-monastery-writing-quill-pen-37394199
Δημήτρης Κωτσάκης

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ-ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ 

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ

Εδώ στο λεγόμενο «Πανεπιστήμιο» δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ της ακαδημαϊκής τύχης και των ίδιων των ανθρώπων. Κανένας δεν είναι κάτι διαφορετικό από τους ακαδημαϊκούς του τίτλους, τις δημοσιεύσεις του, το χρήμα που φέρνει, τη θέση του, τις ευκαιρίες του. Το ακαδημαϊκό του προσωπείο και ό,τι κρύβεται πίσω του συμπίπτουν στη συνείδηση των «πανεπιστημιακών» ανθρώπων, ακόμη και αυτού που το φέρει, ως την τελευταία του ρυτίδα. Continue reading ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ. ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ →

ΕΝΤΥΠΑ

Antipolitika: ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ

Leave a comment

antipolitika-1-primjer-naslovniceΚυκλοφορεί, σε στέκια και κατειλημμένους χώρους, η αγγλόφωνη έκδοση του α’ τεύχους της βαλκανικής αναρχικής επιθεώρησης ANTIPOLITIKA με θέμα τον αντιμιλιταρισμό. Περιεχόμενα:
Continue reading Antipolitika: ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗΣ →

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ, ΕΝΤΥΠΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΤΣΑΚΗΣ: Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ

Leave a comment

Dynamic_Common_COVER.indd

Κυκλοφόρησε το βιβλίο του Δημήτρη Κωτσάκη  Η Δυναμική του Κοινού: Ταξικές Αντιθέσεις και Ηγεμονία στον Κοινωνικό Χώρο από τις εκδόσεις των ξένων

20160616_211512

από την παρουσίαση του βιβλίου στο 6ο ελευθεριακό φεστιβάλ βιβλίου Θεσσαλονίκης στις 16 Ιουνίου 2016

ΕΝΤΥΠΑ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ – ΤΕΥΧΟΣ 4

Leave a comment

STEPPE_4_COVER

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις των ξένων το 4ο τεύχος των Σημειώσεων της Στέπας, με θέμα Καπιταλισμός-Πόλεμος-Αντιμιλιταρισμός.

Περιλαμβάνει κείμενα των Γιάννη Δ. Ιωαννίδη (Νηφάλιοι μέσα στην καταιγίδα), Anselm Jappe (Προς μία ιστορία της κριτικής της αξίας), Robert Kurz (Με τον παρά και το κανόνι), Marko Z. (Αναρχική αλληλεγγύη και αντιπολεμικές πρωτοβουλίες στις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας), A Ruthless Critique (Oυκρανία: το δίπολο φασισμός/αντιφασισμός και ο αντιμιλιταρισμός ως ταξική πάλη), Marie Louise Berneri – John Olday (Παρελαύνοντας προς τον θάνατο), Sherry Millner, Εrnie Larsen (Μουσείο Μισθοφορικού Πολιτισμού). κείμενο του Ξυπόλυτου Τάγματος (Για την ανάδειξη της σύγκρουσης με τους στρατοκράτες! όχι για την αποφυγή της…) κ.ά.

Μέχρι πριν μερικά χρόνια θα ακουγόταν ανώφελο να επαναλαμβάνεται η άρρηκτη, αναγκαία και αποφασιστική σχέση του αντιμιλιταρισμού με τους κοινωνικούς αγώνες. Και ίσως ακόμη για κάποιους ο αντιμιλιταρισμός να παραπέμπει σε έναν παθητικό ειρηνισμό που αποκηρύσσει τόσο τη συνολική κριτική όσο και την αντίσταση και τη μαχητική αυτοάμυνα. Τα πρόσφατα παραδείγματα των πολέμων στην Ουκρανία και τη Συρία δεν είναι μόνον δύο από τις αφορμές -πολύ  διαφορετικές είναι η αλήθεια- να ξανατεθεί το ζήτημα. Αποτελούν τουλάχιστον επιβεβαίωση όσων έγιναν αντιληπτά από την πρώτη περίοδο της πρόκλησης και κατόπιν της κήρυξης του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Μαθαίνοντας για το αίμα που χύνεται, τα ευαίσθητα αντανακλαστικά συχνά αναζητούν πλευρά. Παραβλέπουν τη γενετική σχέση καπιταλισμού και μιλιταρισμού. Ανασταίνουν παλιές πολώσεις («κεντρικά και περιφερειακά κράτη», «φασιστικά και αντιφασιστικά κρατικά μπλοκ») και εξηγητικά σχήματα (από τον αντιιμπεριαλιστικό οικονομισμό έως και τον αντικρατικό πατριωτισμό) και υιοθετούν το πνεύμα της στρατιωτικοποίησης ως απελπισμένης διεξόδου από τον παραλογισμό. Αλλά δεν υπάρχει διέξοδος χωρίς διαύγεια, όπως δεν υπάρχει αγώνας για την απελευθέρωση που να αγνοεί τον πραγματικό πόλεμο.

(Από το editorial της έκδοσης)